Felinoterapia to terapia, w której towarzyszy pacjentowi kot. Koty to zwierzęta bardzo tajemnicze, które jednak szybko potrafią zbudować specyficzną więź z człowiekiem. Zwierzę „zmusza” osobę do uspokojenia się, opanowania gwałtownych ruchów tylko po to, aby dać się pogłaskać. Towarzystwo kota poprawia humor, odciąga myśli od bólu czy osamotnienia. Zabawy z kotem często wywołują uśmiech na twarzy, angażują pacjenta do wspólnej aktywności. Według badań przebywanie w obecności kota, głaskanie i wspólna zabawa wzmagają wydzielanie endorfin, czyli tzw. hormonu szczęścia.
Felinoterapia jest polecana przede wszystkim osobom starszym, które zmagają się z chorobą Alzheimera, Parkinsona, stwardnieniem rozsianym czy depresją. W tym przypadku felinoterapia polega na opiece nad kotem, jego czesaniu, głaskaniu, karmieniu i wspólnej zabawie. Dzięki temu pacjent jest zaangażowany do większej aktywności fizycznej. Starsza osoba ćwiczy swoje zdolności manualne, głównie w obrębie dłoni i nadgarstków.
Terapia z towarzystwem kota znajduje zastosowanie także u dzieci z autyzmem, zespołem Aspergera, ADHD, czy dziecięcym porażeniem mózgowym. Podczas kontaktu z kotem dzieci uspokajają się, odprężają, stają się bardziej otwarte na środowisko zewnętrzne.